TUZ (İbrahim ŞAŞMA)

614567. dostluklar hep şiirlerle başlar, yine bir şair dostumun şiir kitabı ile dostluğumuzu pekiştirdik. İbrahim Şaşma bizimle beraber il olan Karaman İlimizden, kendisi ile Bayder Derneğinin 2014 yılında düzenlemiş olduğu “7 den 77 ye” adlı şiir yarışmasında tanıştık. Yıllar ne çabuk geçiyor ki 2019 yılı Bayburt’tun Kurtuluş yıl dönümü münasebetiyle yapılan “ Şuhedaya Mektup “ yarışmasında birinci olması hasbiyle tekrar bir araya geldik. Şiir en içli ve dokunaklı manalı, her şiirinde derin bir nefes aldıran, sevgiyle duyguyu bir arada tattıran daha çok tasavvuf ile hak arasındadır. İşte şiir kitabın “Tuz” evet tadında ve tuzunda bir şiir kitabı gerçekten, okudukça Türklük şiarı ile vatan duygusu ve dahası ana sevgisi ile yoğrulan şiirler insanı alır gider tarih boyunca silsilelere arasında bırakamazsın kitabı elinden okudukça okursun kendini o deryalara götürür.

Şairimizin birbirinden güzel eserlerinden TRT repertuarlarında bestelenmiş eserleri olup, birçok dergi ve yayın organlarında yayınlanmaktadır; beş adet basılı eseri bulunan şairimizin sayısız ödülleri ile edebiyat alanında ödül rekortmeni olarak ta tanınmaktadır. Onun için diyorum ki ona yakışan soy ismi olan “ŞAŞMA”

boşuna verilmemiştir. İnanmak zorda olsa başarı inancın önün bir başarıdır, hiç de boşuna şaşma yüreğinin sesinden gelen eserleri oku da şaşma; işte o Şair İbrahim ŞAŞMA’nın kendisidir.

....”Tuz…İçli bir ağlayışın ardından dudaklarda kalan hüznün aromasıdır tuz. Gözyaşının kimliğidir. Beyazdır, ancak hayatın en canlı renklerini taşır bedeninde. Tuz benim başımı yasladığımdır, kimi zaman yastığımdır. .serin bir merhem olsun diye kanayan yerlerime avuç avuç bastığımdır. O tuz ki; Karaman ovasında bir damla terin babamın alnından süzülüp gelmesi, yanaklarıma doğru değen bir ana dokunuşunun cümle derdini silmesidir.” diyor ve devam ediyor!

…..”Bir evde bir ana varsa şairimdir ben ozanımdır. Yüreğim damla taze bir mürekkep lekesiyle, muhtaçlığımla, mahcubiyetimle yazanımdır. Ben geldim anne Yokluğunun sindiği köhnemiş kapını aç artık. Ben geldim anne. Yüreğimde bıçak izleri. Heybemde sancılı beleyişler. Aç kapıyı anne. Aç sanda göğsüne yaslansam. Gönlümün çorağına indirilen sağanaklarsa uslansam.” Diye sesleniyor yine bir anne şiiriyle; bu şiiri 2014 yılında Bayburt Kültür merkezinde de seslendirmişti büyük bir alkış tufanı ile karşılanmıştı.

AĞLADIM ANNE

Bir kömür sobasında, ben nice kışlar gördüm.

Pencere pervazında, üşümüş kuşlar gördüm

Duvarlar mı ağlamış, yüzünde yaşlar gördüm.

Köhnemiş bir kapıya, baktım ağladım anne.

Kırk yaşında boynumu, yıktım ağladım anne.

Hasret akşamlarında, uzaklara daldığın.

Niyazın cümlesini, semalara saldığın.

Hemi abdest aldığın, hemi namaz kıldığın;

Bir adımlık sekiye, çıktım ağladım anne.

Kırk yaşında boynumu, yıktım ağladım anne.

Babam bıkmaz usanmaz, tütününü sarardı.

Köstekli saatini, hafta bir kurardı.

Baktım da duvarlara, cümle rengin karardı.

Bir isli çıra buldum, yaktım ağladım anne.

Kırk yaşında boynumu, yıktım ağladım anne.

Mazi döver sinemi, ha vurur da, ha vurur.

Sararmış perdeleri, rüzgâr gelir savurur.

Bir yılan ısırığı, beni nasıl kavurur.

Ben bu firkat zehrinden bıktım ağladım anne.

Kırk yaşında boynumu, yıktım ağladım anne

Ayağın kaç kundura, gördü senin say anam.

Kara lastik bir ömre sığar mıydı ay anam?

Bu duvarlar gönlüme bir ok salan yay anam.

Saplandıkça dişimi, sıktım ağladım anne.

Kırk yaşında boynumu, yıktım ağladım anne

Ben gideyim duvarlar, kalp yaramı deşmeden.

Odalarda sen yoksun, nara düşüp pişmeden

Avcundan yudum yudum, su içtiğim çeşmeden

Düşen kızıl katreyle, aktım ağladım anne

Kırk yaşında boynumu, yıktım ağladım anne